ΠΕΡΙ "like"...

Με αφορμή την παρατήρηση ενός φίλου σχετικά με τα like που του κάνουν ή δεν του κάνουν στο fb:
Με τo like δηλώνεις κατ'αρχήν παρουσία τη συγκεκριμένη στιγμή. Ότι είσαι κι εσύ εκεί, βλέπεις, ακούς, μοιράζεσαι, συμμερίζεσαι. Αυτό το νόημα έχει για μένα. Όταν σου κάνουν like νιώθεις ότι δεν είσαι «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». 

Αν ήδη έχεις δηλώσει παρουσία έστω με ένα like και ο «φίλος» κάνει καταποδιαστές αναρτήσεις, π.χ. τραγούδια, τότε διαλέγεις και αναδεικνύεις τις επιλογές σου. 

Οι απόψεις επίσης επικροτούνται με ένα like. Το αν θα πιάσεις και κουβέντα, να αναλύσεις αν συμφωνείς ή διαφωνείς και γιατί, έχει να κάνει με την κοινωνικότητα σου και το χρόνο που μπορείς να διαθέσεις.

Ακόμα, το να κάνεις like έχει να κάνει και με το πόσο συντονισμένος είσαι συναισθηματικά με την ανάρτηση. Αν είσαι στα πατώματα γίνεσαι «τσιγκούνης» δεν σου βγαίνει να κάνεις like ειδικά σε κάτι που δεν μπορείς καθόλου να συμμεριστείς, απομονώνεσαι. Αν είσαι χαρούμενος, γίνεσαι άρχοντας και μοιράζεις like δεξιά κι αριστερά απλόχερα κι αδιακρίτως και φλυαρείς εύκολα.

Γενικά μιλώντας, κάνεις like σε κάτι που θα σου αρέσει, θα σε ξαφνιάσει, θα σε εντυπωσιάσει, θα σε συγκινήσει, θα σε αφυπνίσει, θα σε ευαισθητοποιήσει ή θα σε κάνει να χαμογελάσεις. Και χαίρεσαι, νιώθεις καλά που μοιράζεται κάποιος μαζί σου μια κοινοποίηση, κάτι νέο, όμορφο, γελοίο, συγκλονιστικό ή αστείο, μια καταγγελία, μια ανακοίνωση, μια παράκληση. 

Το ίντερνετ είναι ένα διαδραστικό παράθυρο στον κόσμο και με το facebook επικοινωνείς μέσω αναρτήσεων ή προσωπικής επικοινωνίας στο επίπεδο που νιώθεις «ασφαλής». 
Παρ΄όλα αυτά πάντα "εκτίθεσαι" με τις αναρτήσεις σου και το να σε αγνοούν μπορεί να ερμηνευτεί και σαν απόρριψη, σνομπισμός, απαξία ή απλά αδιαφορία. Όταν λοιπόν η "σιωπή" των on line φίλων αφορά κάτι απ΄αυτά, τότε δεν υπάρχει λόγος να συγκαταλέγονται στους "φίλους".