Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ
Αλλο δεν σκέπτομαι : το νουν μου τρώει αυτή η τύχη
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον
Ανεπαισθήτως μ’έκλεισαν από τον κόσμο έξω.
Καβάφης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου